Κάθε που ξημερώνει, περιμένεις το πρωί και κάθε που χειμωνιάζει, περιμένεις το καλοκαίρι και έπειτα ξανά τον χειμώνα. Όποτε πηγαίνεις στη δουλειά, περιμένεις το μεσημέρι για να φύγεις και για κάθε γνωριμία, περιμένεις την επόμενη. Έχεις μάθει χρόνια τώρα, από μικρό παιδί, να περιμένεις. Περιμένεις από τους άλλους.
Για όσο πάει και όσο δεν πάει, θα γράφω εγώ για 'σένα, προτιμώντας λάθη παρά απωθημένα.