Και τώρα πια που ξέρω πως δεν είσαι εδώ, έχω βρει έναν τρόπο να κρατώ τις αναμνήσεις ζωντανές και την μορφή σου κοντά μου. Γράφω για σένα. Γράφω όλα αυτά που θα ήθελα να σου πω και να μοιραστώ μαζί σου κι όμως δεν πρόλαβα.
Κάθε βράδυ που γυρνώ στο σπίτι γεμάτη από σκέψεις και θεωρίες μιας ολόκληρης ημέρας, νιώθω να παραλύω και να αναζητώ τρόπους να βρεθώ κοντά σου. Καταλήγω να εισπνέω βαθιά εμπειρίες, εκπνέοντας σε λέξεις. Και αυτό είναι μαγεία, συναισθήματα που βρέθηκαν στην σκέψη και εκφράστηκαν φωναχτά.
Σε αγάπησα όταν ήμουν ακόμη παιδί και τα παιδιά δεν ξεχνούν. Τότε ήταν που έγραψα και τις πρώτες μου αράδες, για σένα και θα γράφω για καιρό ακόμη, λέγοντας σου όσα τόσο πολύ θέλω.
Και όταν σταματήσω πια να γράφω για σένα, θα έχει πεθάνει και η πιο μικρή ανάμνηση σου στο μυαλό μου.
Ίσως ποτέ.
Μάλλον ποτέ.
Δεν έχω κάτι άλλο για απόψε να σου πω, στα είπα όλα, άδειασα. Ήσουν, είσαι και θα είσαι η έμπνευση μου. Η αιτία που σκόρπιες λέξεις θα φτιάχνουν νοήματα ερωτικά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου