Οι άνθρωποι κάποιες φορές είναι σαν τις θρησκείες. Σε εξουσιάζουν.
Πιστεύεις σε αυτούς με όλη σου τη δύναμη. Νομίζεις ότι είναι εκεί όποτε σου συμβαίνει κάτι -όχι τόσο σημαντικό. Σου δείχνουν το δρόμο της αλήθειας. Σε στηρίζουν και σου βαστούν το χέρι. Σου δημιουργούν έναν κόσμο όπως αυτοί τον θέλουν και σε τοποθετούν εκεί μέσα. Ζεις και συμπεριφέρεσαι υπό δικές τους επιθυμίες, απαιτήσεις, συμβουλές.Πάμε όμως και στο υποκείμενο. Αυτό είναι επιρρεπές και ευκολόπιστο.
Αρέσκεται στους παραμυθένιους δρόμους...
- κάθε υποκείμενο περνά μια δύσκολη ζωή και έχει ανάγκη "παραμυθίας".
- άγγελοι δεν υπάρχουν, και έτσι δεν είναι δυνατόν να καταστούν συνοδοιπόροι.
Τοποθετείται ισχυρά σε ασταθή σενάρια και παρασύρεται...
- το να "παρασύρεται", ανθρώπινο και αυτό. Αν και λίγο παιδικό, να το πω έτσι.
Η παράσυρση είναι για ανυποψίαστους ή για αφελείς, που βέβαια φτάνουν εκεί,
ίσως λόγω της αδυναμίας τους - και αυτό ανθρώπινο.
...χωρίς να συνειδητοποιεί τι αλήθεια συμβαίνει.
- η "αλήθεια" δεν υπάρχει. Εδώ η ακρίβεια, και εκείνη με το ζόρι.
Ως αλήθεια, θεωρούμε τις εκάστοτε θεωρήσεις
και εκδοχές της πραγματικότητας
που έχουμε μπροστά μας.
Απέχει από την αλήθεια μέσα του.
- συχνά η "αλήθεια" μέσα μας απέχει από την "αλήθεια" έξω μας, δυστυχώς.
Τελικά, όλο αυτό δεν τίποτα παραπάνω από τη διαπίστωση ότι,
ο "υπαρκτός" κόσμος είναι διαφορετικός
από τον επιθυμητό.
Κι όταν το συνειδητοποιεί, πέφτει από τα σύννεφα βίαια και άξαφνα.
- όποιος έχει άνεση να ζει στα σύννεφα, δεν πέφτει ποτέ.
Ο άνθρωπος είναι μόνος του και η μόνη αλήθεια βρίσκεται μέσα του.
- τα πιστεύω μας που δεν εδράζονται στις αλήθειες μας,
προφανώς έχουν προβλήματα κατά την δόμησή τους.
Και έτσι απομακρύνεται από κάθε πιστεύω του.
- τα πιστεύω μας, αλλάζουν.
Και μετά;
Ζει ελεύθερος....;
-δεν ξέρω τι θα πει "ζει", και τι θα πει "ελεύθερος"...
...έχω, όμως, μια ιδέα για το τι σημαίνει "υποψιασμένος".
...παράδεισος δεν υπάρχει,
ενώ η κόλαση έχει πάντα περιθώρια βελτίωσης.
Υ.Γ. στους ανθρώπους - έμπνευση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου